Aankomst in Aberdeen
Blijf op de hoogte en volg Sascha
02 Oktober 2012 | Verenigd Koninkrijk, Aberdeen
Begeleid door een warm zonnetje reden wij Aberdeen in. Het was inmiddels zaterdag 15 september. Het is raar om een stad binnen te rijden die je niet kent, maar dat wel je thuis voor de komende maanden zal zijn. We besloten meteen naar het gebouw te rijden waar ik zou gaan wonen. De universiteit biedt meerdere studenten gebouwen aan voor alle eerstejaars en exchange studenten. Ik zou in één van die gebouwen gaan wonen. In de ‘Crathie Student Village’. Dat klinkt groter dan dat het daadwerkelijk is, het is een gebouw heeft plek voor maar 96 inwoners. Dat is in vergelijking met andere universiteitsgebouwen best klein.
Toen wij het gebouw naderden was het moeilijk te missen. Te midden van allemaal wat oudere huizen stond een spiksplinternieuw studentenhuis. Mijn studentengebouw is pas dit jaar klaar en wij zullen de eerste bewoners van het pand zijn. Heel fijn idee om te weten dat je kamer sowieso schoon en hopelijk in goede staat is. Ik had een afspraak gemaakt dat ik om 4 uur mijn sleutel op zou komen halen, dus we hadden nog een kleine 3 uur de tijd. We besloten door te rijden naar de stad om daar eerst naar de Schoolhill campus te gaan. Daar is 1 van de 3 gedeeltes van de campus van de Robert Gordon University. Nadat we daar doorheen gereden waren besloten we naar de Garthdee campus te rijden. Dat is de campus waar ik les zal krijgen.
De Garthdee campus bestaat uit meerdere gebouwen, waarvan het grootste gebouw nog in aanbouw is. Ik heb les in de Business School. Wie had ooit gedacht dat ik met mijn talent voor wiskundige vakken op een business school zou eindigen? Voor de mensen die niet weten wat voor een antiheld ik met getallen ben: ik ben er redelijk rampzalig mee. De Garthdee campus is omringd door natuur en ligt aan een rivier. We zijn gelijk even de Business School ingelopen en het doet me denken aan Inholland. Veel glas, veel open ruimtes en we hebben ook hier een radio/tv studio.
Bij Saintsbury, een van de vele supermarkten hier, zijn we gaan lunchen om een uurtje later naar mijn studentenhuis te vertrekken. Bij aankomst kreeg ik zowel m’n sleutel als een wc-rollenhouder en een internetkabel. Die waren blijkbaar pas vandaag binnen gekomen en lagen/stonden daarom nog niet op onze kamers. Onder begeleiding van één van de RA’s (Resident Assistant) ging ik naar mijn kamer: Flat B401 Room E. Ik zit op de bovenste etage: heel fijn. Mijn studentenkamer is een ensuite kamer, dus ik heb mijn eigen badkamer en toilet. Mijn keuken en woonkamer deel ik met 4 andere dames.
We vormen met z’n 5en een internationaal gezelschap. Bernie (Bernadette) komt uit Ierland, Coco komt uit China, Debbie komt uit Duitsland, Nnenna komt uit Engeland (Londen) en dan heb je mij nog, de Dutchie. Bernie is een van de RA’s, de Resident Assistant’s. Op alle werkdagen van 8 tot half 6 zijn er mensen bij de receptie van het gebouw waar je terecht kan met al je problemen. Na half 6 tot 8 uur ’s ochtends kan je terecht bij de RA’s met al je problemen, zij wonen ook in het gebouw en er is altijd iemand aanwezig die klaar staat. Naast Bernie zijn er nog twee RA’s in mijn gebouw.
Ik zit dus op de vierde etage, waardoor ik een erg mooi uitzicht heb op groene heuvels. Het enige spijtige is dat er geen lift is en al mijn spullen dus 4 etages om hoog moesten. Er liepen 2 dames rond van de Freshers’ Week, dat is een soort Eurekaweek, die mensen die net aankwamen moesten helpen met het versjouwen van hun spullen. De arme meisjes moesten dus helpen om mijn spullen 4 etages omhoog te zeulen. Binnen 3 keer lopen stond alles boven.
Daar sta je dan. In een kamer dat de komende 4.5 maanden jouw thuis zal voorstellen. Ik kreeg net na binnenkomst nog wat lieve cadeaus van mijn ouders, mijn broertje, mijn oma en Annemarie, een vriendin van de familie. Toen was het tijd om de eerste spullen maar eens uit te gaan pakken.
Het is erg fijn om zo’n nieuw huis te hebben, waar alles nieuw is en zelfs mijn matras nog in plastic verpakt om we lag te wachten. Maar het heeft ook zo z’n nadelen. Het gebouw was de woensdag voordat ik kwam pas klaar en zoals dat altijd gaat is niet alles op tijd binnen. We hebben nog geen douchegordijnen of doucherails, we hebben geen messen set in de keuken, er zijn nog geen brievenbussen, maar het ergste van alles: mijn verwarming is stuk. Het heeft 2 dagen gewerkt sinds ik hier ben en de rest van de dagen is het stuk geweest. Ze hadden tot vorige week maandag nog geen kaart met welke boiler naar welke studentenflats gaan, dus ze konden er eerst ook niks aan veranderen. Zodra die map binnen was heeft mijn verwarming 1 dag gewerkt en daarna was ie weer kapot. Mijn buurvrouw, Debbie (de Duitse), heeft er ook een verwarming die het niet doet en schijnbaar zijn wij de 2 probleemflats van het gebouw. Top. Ook de druk van mijn douche doet het niet zoals ie het hoort te doen, maar gelukkig komt daar nog wel warm water uit de kraan. Tot m’n opluchting is het nog niet heel koud geweest hier en als ik ’s avonds onder 2 dekens kruip is dat ook wel uit te houden. Hoop toch wel dat er snel verandering in komt voordat het echt koud wordt.
Die avond ging ik met mijn ouders eten bij Mcginty’s meal an’ ale. Een typisch Schotse pub/restaurant waar er op 5 tv-schermen sport te volgen is en met een degelijke whiskykaart. Daar hebben we erg lekker gegeten. Die avond sliep ik voor de eerste keer in mijn kamertje. De volgende dag kwamen mijn ouders langs voor het ontbijt. Daarna gingen zij terug naar Newcastle om de boot terug naar huis te pakken. En dan sta je er ineens echt alleen voor.
Toen wij het gebouw naderden was het moeilijk te missen. Te midden van allemaal wat oudere huizen stond een spiksplinternieuw studentenhuis. Mijn studentengebouw is pas dit jaar klaar en wij zullen de eerste bewoners van het pand zijn. Heel fijn idee om te weten dat je kamer sowieso schoon en hopelijk in goede staat is. Ik had een afspraak gemaakt dat ik om 4 uur mijn sleutel op zou komen halen, dus we hadden nog een kleine 3 uur de tijd. We besloten door te rijden naar de stad om daar eerst naar de Schoolhill campus te gaan. Daar is 1 van de 3 gedeeltes van de campus van de Robert Gordon University. Nadat we daar doorheen gereden waren besloten we naar de Garthdee campus te rijden. Dat is de campus waar ik les zal krijgen.
De Garthdee campus bestaat uit meerdere gebouwen, waarvan het grootste gebouw nog in aanbouw is. Ik heb les in de Business School. Wie had ooit gedacht dat ik met mijn talent voor wiskundige vakken op een business school zou eindigen? Voor de mensen die niet weten wat voor een antiheld ik met getallen ben: ik ben er redelijk rampzalig mee. De Garthdee campus is omringd door natuur en ligt aan een rivier. We zijn gelijk even de Business School ingelopen en het doet me denken aan Inholland. Veel glas, veel open ruimtes en we hebben ook hier een radio/tv studio.
Bij Saintsbury, een van de vele supermarkten hier, zijn we gaan lunchen om een uurtje later naar mijn studentenhuis te vertrekken. Bij aankomst kreeg ik zowel m’n sleutel als een wc-rollenhouder en een internetkabel. Die waren blijkbaar pas vandaag binnen gekomen en lagen/stonden daarom nog niet op onze kamers. Onder begeleiding van één van de RA’s (Resident Assistant) ging ik naar mijn kamer: Flat B401 Room E. Ik zit op de bovenste etage: heel fijn. Mijn studentenkamer is een ensuite kamer, dus ik heb mijn eigen badkamer en toilet. Mijn keuken en woonkamer deel ik met 4 andere dames.
We vormen met z’n 5en een internationaal gezelschap. Bernie (Bernadette) komt uit Ierland, Coco komt uit China, Debbie komt uit Duitsland, Nnenna komt uit Engeland (Londen) en dan heb je mij nog, de Dutchie. Bernie is een van de RA’s, de Resident Assistant’s. Op alle werkdagen van 8 tot half 6 zijn er mensen bij de receptie van het gebouw waar je terecht kan met al je problemen. Na half 6 tot 8 uur ’s ochtends kan je terecht bij de RA’s met al je problemen, zij wonen ook in het gebouw en er is altijd iemand aanwezig die klaar staat. Naast Bernie zijn er nog twee RA’s in mijn gebouw.
Ik zit dus op de vierde etage, waardoor ik een erg mooi uitzicht heb op groene heuvels. Het enige spijtige is dat er geen lift is en al mijn spullen dus 4 etages om hoog moesten. Er liepen 2 dames rond van de Freshers’ Week, dat is een soort Eurekaweek, die mensen die net aankwamen moesten helpen met het versjouwen van hun spullen. De arme meisjes moesten dus helpen om mijn spullen 4 etages omhoog te zeulen. Binnen 3 keer lopen stond alles boven.
Daar sta je dan. In een kamer dat de komende 4.5 maanden jouw thuis zal voorstellen. Ik kreeg net na binnenkomst nog wat lieve cadeaus van mijn ouders, mijn broertje, mijn oma en Annemarie, een vriendin van de familie. Toen was het tijd om de eerste spullen maar eens uit te gaan pakken.
Het is erg fijn om zo’n nieuw huis te hebben, waar alles nieuw is en zelfs mijn matras nog in plastic verpakt om we lag te wachten. Maar het heeft ook zo z’n nadelen. Het gebouw was de woensdag voordat ik kwam pas klaar en zoals dat altijd gaat is niet alles op tijd binnen. We hebben nog geen douchegordijnen of doucherails, we hebben geen messen set in de keuken, er zijn nog geen brievenbussen, maar het ergste van alles: mijn verwarming is stuk. Het heeft 2 dagen gewerkt sinds ik hier ben en de rest van de dagen is het stuk geweest. Ze hadden tot vorige week maandag nog geen kaart met welke boiler naar welke studentenflats gaan, dus ze konden er eerst ook niks aan veranderen. Zodra die map binnen was heeft mijn verwarming 1 dag gewerkt en daarna was ie weer kapot. Mijn buurvrouw, Debbie (de Duitse), heeft er ook een verwarming die het niet doet en schijnbaar zijn wij de 2 probleemflats van het gebouw. Top. Ook de druk van mijn douche doet het niet zoals ie het hoort te doen, maar gelukkig komt daar nog wel warm water uit de kraan. Tot m’n opluchting is het nog niet heel koud geweest hier en als ik ’s avonds onder 2 dekens kruip is dat ook wel uit te houden. Hoop toch wel dat er snel verandering in komt voordat het echt koud wordt.
Die avond ging ik met mijn ouders eten bij Mcginty’s meal an’ ale. Een typisch Schotse pub/restaurant waar er op 5 tv-schermen sport te volgen is en met een degelijke whiskykaart. Daar hebben we erg lekker gegeten. Die avond sliep ik voor de eerste keer in mijn kamertje. De volgende dag kwamen mijn ouders langs voor het ontbijt. Daarna gingen zij terug naar Newcastle om de boot terug naar huis te pakken. En dan sta je er ineens echt alleen voor.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
